Verstopt achter de Groningse wijk Lewenborg, midden in het natuurgebied Kardinge, vind je het dorpje Noorddijk. Vanuit hier maken we een mooie wandeling door het relatief jonge, maar toch verrassende natuurgebied Kardinge. Met het oversteken van de weg wandel je meteen langs een bijzonder bos, het zogenaamde Bevrijdingsbos dat in 1995 speciaal is aangeplant ter herinnering aan de bevrijding door de Canadezen. We zigzaggen tussen de weilanden door en zetten koers naar de Noordermolen. Én de misschien wel even zo bekende wilg. De skyline van de stad is nooit ver weg, maar toch overheerst hier de rust. Gedurende de hele wandeling kun je genieten van prachtige vergezichten en met een beetje geluk spot je een konijn of een ree. Behalve in het Beijumerbos misschien, want dat is het officiële hondenlosloopgebied van Kardinge. Via de statige populierenlaan wandelen we terug naar het dorpje Noorddijk en zit de verrassende wandeling aan de rand van de stad er weer op.
Reacties
Geef reactie
Zondag 22-09-2024 - paaltje afgebroken.
Henk Jsz ES, 22-09-2024
Zondag 22-09-2024 heb ik dit knopenrondje opnieuw gelopen. Bijna foutloos. Ik heb bij het item 'Meld een foute link', vermeld dat er een cruciaal routepaaltje was afgebroken en men deze verkeerd om in het resterende gat had geplaatst. Ik heb de locatie zo nauwkeurig mogelijk vermeld. Vandaag kwam ik erachter dat je vanaf nr 2 en 85 ook rechts van de watergang kan lopen en de populierendijk zowel links als rechts op het onverhard pad kan bewandelen. Dan heb je geen last van het soms drukke fietsverkeer.
Route-impressie is door mij eerder beschreven in juni. Wandelgroet uit Appingedam, Henk
Een ontspannende wandeling door het natuurgebied Kardinge
Henk Jsz ES, 20-06-2024
Vandaag 20 juni 2024 liep ik het knopenrondje Noorddijk. Met de bus naar de halte Ruischerbrug en vandaar een kwartiertje lopen naar de Stephanuskerk in Noorddijk. Na een bezoek aan de begraafplaats waar de schoonouders van mijn zus liggen begraven, vind ik een bankje en een eerste lunchpauze. Het is zomers mooi weer en geen zuchtje wind. Je start bij een groot bord van Natuurmonumenten die het gebied Kardinge beheert. Een erg rustig gebied met goed beloopbare paden- grindpaden - betonpaden en nog een stukje over een graspad. Het bos wat voor je ligt is het zogenaamde bevrijdingsbos. Een geschenk van de gemeente Groningen en Diverse bedrijven die hier geld voor hebben gedoneerd, dit ter nagedachtenis van de bevrijding door de Canadezen in de 2e wereldoorlog. De Noordermolen waar je op toeloopt heeft geen functie meer in het bemalen van de polder, daartoe heeft men een stuw geplaatst waarmee men het waterpeil regelt. Het onderhoud van de molen wordt gedaan door vrijwilligers van de molenstichting. De molenwieken in de ruststand bieden een aalscholver de gelegenheid om zijn vleugels te laten drogen in de zon. Dit is een ritueel dat hij na een paar duiken in het water herhaald. Zou hij dat niet doen, dan verzuipt deze vogel. In tegenstelling van bijvoorbeeld eenden heeft hij geen talgklieren, zodat de vleugels waterafstotend zijn. In de verte zie ik de torenspits van Garmerwolde, zo heb je opeens een herkenningspunt waar je je bevindt. Ondanks het mooie weer is het bijzonder rustig in dit gebied, een enkele wandelaar en enige fietsers genieten van de zon. Het paaltje met nummer 83 is overgroeid door het hoge gras, dat is wel vaker een probleem. Het gras er omheen maait men wel maar juist paaltjes met aanwijzingen blijven voorzien van hoge grassen en graanpluimen. Dan volgt een aardig traject door het bos en via een oud bruggetje over een graspad. Op weg naar het volgende knooppunt zie ik in de verte een ree met haar jong. Volgens een jonge dame die hier ook even pauze neemt bij een bankje komt de ree altijd tevoorschijn als zij hier pauzeert, alsof die weet dat ze vol stress en problemen zit. Het volgend kwartier hoor ik alle spanningen en problemen geduldig aan. Ik ben geen psycholoog maar het luisterend oor was blijkbaar een opluchting voor haar. Na deze intermezzo ga ik weer op stap. Het knooppuntpaaltje 29 staat niet op een logische plek en ik loop er natuurlijk eerst aan voorbij. Dat levert nog wel een plaatje op van roodbonte koeien met hun kalveren die in de schaduw van de bomen liggen te herkauwen. Dus weer een eind terug, het paaltje staat een eindje van het pad af bij een kruispunt van fietspaden en wel zodanig dat je als je komt aanlopen, achterom moet kijken om dit paaltje te zien. Dan loop je over een hoge dijk geflankeerd door populieren achter een luxieuze woonwijk langs. Langs het kerkje van Noorddijk kom ik weer bij het startpunt en is het rondje geklaard. Tegenover de toren nestelt hoog in de wilgenboom aan het begin van het pad naar de begraafplaats een ooievaar. Zo is er op een korte rondwandeling heel wat te zien. Wandelgroet uit Appingedam, Henk.
Geef reactie
