Vorstelijk wandelen Breda

De weersverwachtingen waren goed in het zuiden van het land en we reisden naar Breda voor een Vorstelijke wandeling. We wandelden een route uit de wandelgids Vorstelijk Wandelen van Uitgeverij Gegarandeerd Onregelmatig. Het was een gevarieerde wandelroute door de oude stad langs het Begijnhof, de Grote Markt met de Grote kerk en de altijd gezellige Ginnekenmarkt, door het natuurschoon van het Markdal en door het eeuwenoude Mastbos.

Stadspark Het Valkenberg
Vanuit het hypermoderne station liepen we even om om door het rode toegangshek het Stadspark Het Valkenberg te betreden.

Ooit was dit park een bos waar de heren van Breda jaagden met behulp van valken. Het park dankt hier zijn naam aan. Tot 1812 was dit plantsoen de tuin van het Kasteel van Breda.

Het was druk met wandelaars en fietsers. Op het gras scharrelden kippen met hun jongen. De kuikentjes waren wel erg laat voor de tijd voor het jaar. Stadsbeheer deed het parkonderhoud.

Aan het park lag een door muren omringd complex bestaande uit huisjes en een kleine kerk: het Begijnhof.

Begijnhof
We wandelden het Bredase Begijnhof uit 1267 binnen. Er heerste een oase van rust in deze verborgen binnentuin. Spaanse toeristen vergaapten zich aan deze verscholen binnenplaats. Bij de toegangspoort was nog het Begijnhofmuseum en het Miniaturen- en poppenmuseum. We wandelden langs de Begijnhuisjes en het standbeeld met 'Twee begijnen in gesprek'.

We wierpen een blik in de Sint Catharinakerk. We konden de binnenkant van de kerk alleen bekijken achter glas. We wandelden nog een rondje in dit pareltje midden in de stad.

We liepen door de oude straten van Breda met zijn kleine boetiekjes en eettentjes. We verlieten het oude centrum en staken een drukke weg over richting het oude kazerneterrein.

Chassépark
Het oude kazerne terrein is een mengeling van oud en nieuw. De voormalige Kloosterkazerne dateert uit 1501-1504. Het gebouw heeft meerdere kostgangers gehad. Zo was het een nonnenklooster en een illustere school.

Op het plein achter het Chassé Theater wapperden internationale 100 vlaggen in verband met 350 jaar Vrede van Breda. We wandelden over dit immense terrein tussen de oude en nieuwe gebouwen. Hierna ging onze route een tijd lang langs de rivier de Mark. We volgden de stroom tot de wijk Ginneken.

Ginneken
Er heerste echt een dorpse sfeer bij het Ginnekeplein. Tot 1942 was de wijk nog een afzonderlijk dorp. Het plein stond vol met terrassen. En de terrasgasten waren vooral van 't Ginneke.

De ober kende iedereen en maakte overal een praatje. We streken neer bij het terras van Moeke Ginneken. We vroegen aan de kelner wat voor soorten taart ze hadden. Hij zei: 'we hebben twee soorten taart: appeltaart met slagroom en appeltaart zonder slagroom'. We kozen voor de luxe variant met slagroom.

Markdal
Al snel na het Ginneken kwamen we in het Markdal. In het dal stonden witte koeien te grazen. Het was lunchtijd, want vele werknemers maakten hun lunchrondje. En ik gaf ze groot gelijk. We wandelden tussen de weilanden en vroegen ons af wanneer het Kasteel Bouvigne nou zou komen.

We vroegen aan een man en vrouw, die rusten op een bankje, de weg naar het kasteel. Het waren Vlamingen en zij waren net zo onbekend in het gebied als wij. We pakten de GPS erbij en waren ervan overtuigd dat het nog even lopen was.

We wandelden verder in het Markdal en de schoonheid van dit gebied bleef niet onopgemerkt. Een sliert fietsers slingerde door het dal. Er kwam geen eind aan de slinger elektrische tweewielers. We verlieten het dal en liepen het Mastbos in.

Mastbos
Wat een indruk maakten die hoge rechte dennenbomen op ons. We voelden ons klein tussen de stevige boomstammen. We snoven de dennenlucht op. Onze wandelschoenen zakten licht weg in de dennennaaldenondergrond. Dit bos is één van de oudste bossen van Nederland. Graaf Hendrik III van Nassau liet het zaad van de grove den inzaaien. Het was tevens een productiebos. Het hout werd onder andere gebruikt voor de scheepsmasten. Vandaar de naam Mastbos.

We waren nog steeds opzoek naar het Kasteel Bouvigne. Na drie kilometer wandelen kwamen we er echter achter dat het kasteel aan het begin van het Markdal lag.

We wandelden het woud van dennen uit en kwamen in een open gebied met twee meertjes. Bij een wandelbankje hadden we een prachtig uitzicht over het water. We liepen tussen de twee watertjes door.

We wandelden een recht pad in waar geen eind aankwam. We struinden tussen de hoge beuken. Dit pad was haast een kilometer lang. In het bos waren kabouterpaden uitgezet. Her en der zagen we paaltjes met rode puntmutsjes. Het laatste deel van het lange pad werd wat drukker.

Galloways
We wandelden het bos uit en liepen even langs een de weg waarna we het volgende natuurgebied het Zaartpark inliepen. De GPS was even de weg kwijt. We liepen in een oerwoud van hoog gras en brandnetels. Ik probeerde op de brandnetels te stappen om niet door de prikkelende plantjes geraakt te worden.

Na een tijdje in het jungle van Zaartpark te hebben rondgedoold kwamen we het echte pad tegen.

Tussen de boompjes zagen we kortbenige koeien met een ruig haarkleed lopen. Deze Galloways, een hoornloos runderras uit Schotland, zijn uitgezet op diverse plekken in Nederland om weilanden te begrazen en te bemesten. De oerkoeien met zwart lang golvend haar en schattige oorschelpjes keken niet op of om toen we langs wandelden. Ze gingen onverstoord door met grazen.

Brabants worstenbroodje We wandelden het natuurgebied uit en liepen richting de hoge zwarte woontorens. Een pitbull was aan het struinen in het hoge gras opzoek naar muizen volgens zijn baasje. We liepen weer richting de stad. De toren van de Grote kerk van Breda kwam steeds dichterbij. Aan het eind van onze wandeling kon een Brabants worstenbroodje niet ontbreken.

september 2017
Copyright: Verawandelt