Stichting Pelgrimswegen en Voetpaden

Pelgrimeren

Wat een voettocht in deze tijd 'snelle tijd' populair maakt, is het feit dat je niet gehaast, maar in het tempo van je eigen lichaam langs mensen en landschappen trekt. Al wandelend ben je intenser met de mensen en dingen bezig, die je onderweg ontmoet. Wandelen maakt beschouwingen in je wakker, die in het drukke leven van alledag niet gauw naar boven zullen komen. Wandelen kan zo een bezinningtocht worden en zelfs een religieuze dimensie krijgen, voor een mens die daar gevoelig voor is en er voor openstaat. Wandelen wordt dan pelgrimeren.

In zijn boek 'Naar het land dat ik U wijzen zal' zegt Herman Andriesen daarover het volgende: In de pelgrimtocht wordt in het klein de grote levensweg gegaan, met zijn opgang en neergang, met zijn rustige perioden en zijn crisis, met het zoeken van de weg en verdwalen. Op de pelgrims- en levensweg vinden onverwachte en beslissende ontmoetingen plaats. Op beide wegen denken wij na over de zin van ons gaan, verliezen wij de moed en vinden die terug, er is rust en beweging. De Pelgrimstocht verbindt op die manier ons gebleven en onze concrete levensloop. Het is een tocht die opzettelijk wordt genomen om de levensweg uitdrukkelijk te zien en te doen als 'Weg ten leven' in de gelovige zijn van het woord.

Vele godsdiensten kennen vormen van bedevaart. De bijbel spreekt over Godsvolk onderweg, over het optrekken naar Jeruzalem. In de Middeleeuwen trokken honderdduizenden pelgrims door Europa. Moslims kennen hun bedevaarten naar Mekka, de Hindoes naar de bronnen van de Ganges.

Bij pelgrimeren is het 'onderweg zijn' op zich al waardevol, maar pelgrimstocht moet een doel hebben. Zo zijn er in de christelijke traditie tal van pelgrimsoorden ontstaan. Plaatsen die vanouds een wereldwijde bekendheid genieten zijn Rome, Jeruzalem, en het Spaanse Compostela; heden ten dage trekken jaarlijks miljoenen mensen naar Lourdes in Frankrijk. Maar vele landen en regio's hebben ook hun eigen bedevaartsoorden.

In Limburg trekken mensen, individueel of in groepjes, op eigen gelegenheid of in het kader van een jaarlijkse processie, naar Mariakapelletjes in eigen buurt of kerken of kapellen met een meer regionale betekenis. Zeker in het zuiden was dat eigenlijk de eerste vorm van toerisme; op een feestdag trokken mensen op naar een heilige plek, ook om er bekenden of geloofsgenoten te ontmoeten in een sfeer van gezelligheid. Bij de opkomst van het gemotoriseerd verkeer werden zulke oorden meer per auto bezocht. Nu de samenleving steeds sneller en hectische wordt, mist menigeen toch de bijzondere dimensie van een 'pelgrimstocht te voet'. Met heimwee hoor je steeds vaker zeggen: 'vroeger gingen we een paar keer per jaar te voet naar Wittem' of 'mijn opa liep elk jaar in alle vroegte naar de Brigida-mis in Noorbeek om de zegen over zijn vee af te smeken'. Zulke verhalen van weleer doen steeds meer mensen besluiten deze traditie weer op te pakken en opnieuw te voet op weg te gaan naar deze en andere pelgrimsoorden.

De 'Stichting Pelgrimswegen en Voetpaden' wil hen daarbij een handreiking bieden. Zij wijst de weg langs boeiende en vooral rustige routes, zoveel mogelijk over voetpaadjes, door bossen en weilanden en maakt de pelgrims onderweg niet alleen attent op tekenen van volksdevotie en pelgrimages, maar ook op andere interessante bijzonderheden op het gebied van natuur en cultuur. Uiteraard worden ook de historie en de hedendaagse betekenis van een aantal pelgrimsplaatsen beschreven. Tevens begeleid onze stichting de pelgrimstochten, en verzorgt het vervoer terug naar de startplek in dien dat nodig is.

Hub Gregoire
bestuurslid

Stichting Pelgrimswegen & Voetpaden
Wittemer Allee 32
6286 AB Wittem

Voor meer informatie:
tel.nr. 045 - 5 463 563
limbowandel@zonnet.nl