Geocaching - spoorzoeken per satelliet

Geocaching, speurtocht per satelliet

Na een aantal GPS-wandelingen wil ik nu ook wel eens een geocache vinden. Ik denk de duinen te kennen als mijn achtertuin en ga op zoek naar de Bruid van Haarlem. Verslag van een beginnend schatzoeker.

Op internet vind ik een geocache met een naam die me wel trekt: De Bruid van Haarlem*. Ik wil wel op zoek naar een modern Doornroosje. Bij verder lezen blijkt de Bruid het Wilgenroosje, een plant die het najaar fraai kan kleuren. Maar de Bruid van Haarlem blijkt tevens de naam van een duin in de Kennemerduinen.

De speurtocht naar deze cache bestaat uit een aantal waypoints met foto?s die van internet op te halen zijn. Op de foto?s staan wegwijzers e.d. waarop een cijfer ontbreekt. Deze cijfers vormen samen de coördinaten van de geocache. Het levert tevens een mooie en onverwachte wandeling door een fraai duingebied op.

Het eerste punt is snel gevonden en het cijfer ingevuld. Maar voor het tweede wayppoint wijst de pijl dwars door de bramenstruiken en duindoorns. Omdat er in dit deel van de duinen weinig paden zijn moet ik hier besluiten links- of rechtsom te gaan. Hier breekt me op dat ik in mijn enthousiasme geen kaart heb meegenomen.

Ik kies een richting en de afstand tot het tweede punt neemt langzamerhand af. Na een bocht in de weg gaat de afstand echter oplopen en ik kom er zo niet dichterbij. Het derde en vierde punt blijken dichtbij en ik haal alvast deze cijfers op.

Nu alleen nog de tweede foto en ik kan op zoek naar de schat. Maar het GPS-apparaat geeft de melding: low battery. Met hetzelfde enthousiasme heb ik ook geen reservebatterijen meegenomen. Uit de scheikundeles weet ik nog dat chemische reacties beter lopen bij een hogere temperatuur. Ik wrijf de batterijen warm en kan weer verder. Maar evenlater zijn de batterijen weer low en ik keer huiswaarts terwijl de duisternis invalt.

De volgende dag ben ik gewapend met een kaart van de duinen en extra batterijen. Mij kan niets meer gebeuren. Via een mooi en rustig duingebied vind ik het tweede punt en verzamel zo toch nog alle cijfers en kan op weg naar de cache.

De pijl wijst naar een plek waar ik vaak wandel maar nog nooit over een geocache gestruikeld ben. Ik volg de pijl en tot op enkele meters nauwkeurig leidt de pijl me naar de cache, verstopt onder struiken aan het directe oog onttrokken. Tevreden open ik het kistje, schrijf wat in het logboek, leg iets in het kistje en pak er wat uit zodat de schat zijn waarde behoudt.

Ik heb mijn lesje geleerd. Voortaan gaan de kaart en extra batterijen mee. Ik heb de smaak te pakken. Gelukkig liggen er in de Kennemerduinen nog twee caches verstopt.

Stefan Horn, november 2005

* Bruid van Haarlem : geocache