Dwalen en schatzoeken, een dagje GPS

Dwalen en schatzoeken

Nieuwsgierig geworden naar het GPS wandelen stap ik de buitensportzaak binnen om een GPS-ontvanger te huren. Ik ken zo'n apparaat van meer dan vijf jaar geleden. Toen was het een zeer forse afstandsbediening met formaat en gewicht van een literpak melk dat alleen maar de coördinatie van jouw positie gaf. Met veel rekenen en over de kaart buigen kwam je wel ergens. Eens kijken wat zo'n apparaat nu te bieden heeft en hoe ver het me zal brengen. Een verslag van een dagje GPS-en.

In de winkel valt allereerst het formaat van de GPS-ontvanger reuze mee; nauwelijks groter dan een mobiele telefoon. Eerst eens uitgebreid op alle knopjes gedrukt. Er komt veel meer op het scherm dan enkel de coördinaten, maar het is me niet meteen duidelijk wat het allemaal betekent. Na bestudering van de bijgevoegde handleiding en thuis (in de tuin, want binnen heeft het apparaat geen ontvangst) uitproberen begint me al iets te dagen. Gewoon de pijl achterna lopen. De waypoints van de GPS-wandelingen die Staatsbosbeheer heeft uitgezet zitten al in het apparaat dus we kiezen een wandeling uit en vertrekken. Ik heb zoveel vertrouwen in het apparaat gekregen dat we kaart en kompas thuislaten.

Bij het beginpunt aangekomen zet ik het apparaat aan en kies de wandeling. De satellieten komen in beeld en een pijl verschijnt. De pijl wijst naar links en we slaan de eerste weg linksaf. De pijl blijft naar links wijzen. Weer linksaf slaan gaat tegen ons richtingsgevoel in. We lopen rechtdoor en zien de afstand tot ons eerste doel afnemen. De pijl is wat traag, maar is het uiteindelijk met ons eens en wijst ook rechtuit. Als we er bijna zijn slaat de pijl weer zijn eigen richting in en wijst ons terug, de omgekeerde richting op. We lopen door maar deze keer houdt de pijl hardnekkig vol en de afstand tot ons doel loopt op. Gelukkig krijgen we in de gaten dat de pijl naar punt tien van de wandeling wijst en al naar het eindpunt wil. De pijl kiest blijkbaar automatisch een volgend dichtbij gelegen punt en met een rondwandeling kan dat de wandeling wel eens heel kort maken.

We zetten het apparaat terug op het eerste punt. Nog 50 meter, nog 40, 30, 20 meter en dan ineens 900 meter. De pijl trekt ons als een hondje aan een lijntje alweer naar de volgende paal. Maar wij willen wel eens weten hoe zo'n waypoint van Staatsbosbeheer er in het veld uitziet, dus we gaan op zoek naar het waypoint. Er staat wel een verweerd houten paaltje, maar zonder tekst. Het moet hier ergens zijn. Het zal toch niet verstopt zijn tussen de bomen. We kijken even achter de sparren en daar staat een klein metalen kistje aan een ketting. Dat kun je toch niet zomaar openen. Maar onze nieuwsgierigheid wint het en we openen het kistje. We zijn verbaasd deze Staatsbosbeheerattributen aan te treffen en zien al een boswachter op een brommertje de kistjes vullen. Over de inhoud kunnen we niet meer zeggen want anders kan de lezer zich niet meer verbazen.

We leggen een in plastic verpakt presentje in het kistje, schrijven wat in het logboek en doen het kistje weer goed dicht. Helemaal enthousiast geworden gaan we op zoek naar nog zo'n schat of in ieder geval het volgende verweerde paaltje. Slechts één paaltje missen we doordat we niet meteen in de gaten hebben dat het apparaat overgestapt is van meters naar kilometers. De GPS geeft 1,2 aan dus we moeten minstens bovenop het waypoint staan. Nadat we alle dode stronken hebben afgelopen zien we de kleine letters km staan en houden we het voor gezien. Op naar de volgende paal.

Nu we de kuren van het apparaat een beetje kennen lopen we gemakkelijk van paal tot paal. De mist dreigt de pret nog even te bederven. Alle satellieten vallen weg en het apparaat zegt niet voldoende zicht te hebben op de horizon. Wij ook niet, maar we lopen door in dezelfde richting en op het moment dat het apparaat weer een pijl laat zien blijken we vlak voor de volgende waypoint te staan.

We hebben geen schat meer gevonden maar dat vinden we geen probleem. We hebben een heerlijke wandeling gemaakt en komen uiteindelijk voor het donker terecht bij het beginpunt. Dat we gedraald hebben en hebben lopen zoeken geeft het apparaat ook aan. Op de teller staat dat we 15 km gelopen hebben in plaats van de 8 km die Staatsbosbeheer opgeeft en we hebben bijna anderhalf uur stilgestaan. Dat kan niet komen van het lange rusten want het was te koud om lang stil te zitten. We zetten het apparaat uit en popelen nu al om de schatten te gaan zoeken die verstopt liggen in het duingebied bij ons om de hoek waarvan we elke duinpan kennen omdat we er elke week wel wandelen, maar waar we tot nu toe niet vermoed hebben dat er wel drie geocaches verstopt zitten.

Stefan Horn, januari 2005

Tips

Als je een GPS-ontvanger wilt huren, reserveer dan tijdig.
Neem de tijd om apparaat en handleiding van tevoren goed te bestuderen. Huur het apparaat dan ook bij voorkeur langer dan één dag.
Zorg dat je reservebatterijen mee hebt.
Neem een zaklamp mee want als je niet voor donker terug bent, kun je het apparaat niet meer goed aflezen.
Neem toch maar kaart en kompas mee want bij dichte bewolking is er geen ontvangst.
Neem een presentje mee en verpak dit in plastic zodat je dat kunt achterlaten als je een geocache vindt.